We brengen papa naar de bushalte en Julie neemt de bagage mee.
Door de harde wind bleef Amy's haar voor haar gezicht.
Wekelijks chinees fondue
火鍋.
Voor de tandenpoetsen Tango uitlaten op skate.
Vliegroute naar New York en papa komt later aan vanwege harde wind.
Maar het had niet veel gescheeld of papa had helemaal niet in het vliegtuig gezeten. De intercity naar Schiphol kreeg motorpech en moest teruggesleept worden naar Rotterdam CS. 1 uur en 18 minuten later dan gepland kwam papa op het vliegveld aan. Gelukkig had hij zich gisteren al online in laten checken. Flink sprinten, bagage-afgifte overslaan (die jordano-tas kan best mee de cabine in), zo bereikte papa 10-15 minuten voor sluiting toch nog gate F04.
Maar eigenlijk had papa zich helemaal niet hoeven te haasten, want 2 uur later stond het vliegtuig nog steeds aan de grond. Door de harde zuidwestenwind was er maar één startbaan open, wat voor veel oponthoud zorgde op Schiphol.
Dat was de aanleiding tot een nog veel krankzinnigere race door
JFK Airport, 7 uur later, waarbij papa en zijn twee collega's onder enorme tijdsdruk moesten proberen om hun
volgende vliegtuig te vinden in een gigantisch doolhof van gangen, trappen, security gates, bagagebanden en pendelbussen.
Elk teamlid had zijn eigen hindernissen, zodoende raakte de groep verspreid en was pas in het vliegtuig iedereen weer compleet. Met nog 5 minuten over op de klok.
Het zag er een paar keer hopeloos uit, maar toch was het allemaal gelukt. "As planned. Naturally." Zoals
Roger Moore droogjes opmerkte in
North Sea Hijack.
En zo kon iedereen van een welverdiende nachtrust genieten in een hotelkamer in Florida, in plaats van een vertrekhal op een vliegveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten